خبری که روز گذشته بر روی خروجی رسانهها قرار گرفت، جالب توجه و البته عبرت آموز بود. زلاتان ابراهیموویچ به تیم فوتبال معلولان ذهنی سوئد کمک کرده تا به رقابت‌های جام جهانی سفر کنند.
زلاتان ابراهیموویچ بازیکن تیم ملی فوتبال سوئد و باشگاه پاریسنژرمن فرانسه خودش نتوانست در رقابت‌های جام جهانی برزیل شرکت کند اما به تیم معلولان ذهنی کشورش کمک کرد تا در مسابقات جام جهانی معلولان که در برزیل برگزار می‌شود، شرکت کنند.
تیم فوتبال معلولان ذهنی سوئد جواز حضور در این رقابت‌ها را کسب کرده بود اما توان مالی شرکت در این مسابقات را نداشت که با کمک 50 هزار دلاری مهاجم بلندقامت پاریسنژرمن، این امر تحقق مییابد.
"استفان جانسون"، کمک مربی تیم معلولان سوئد، گفت: من با زلاتان صحبت کردم و گفتم اگر امکان دارد پیراهن خود را به ما اهدا کند تا از این طریق بتوانیم بخشی از هزینه حضور در برزیل را مهیا کنیم. زلاتان گفت: «با این پیراهن چه غلطی میخواین بکنین؟! هزینه سفر به برزیل چقدر میشه؟»
وقتی به او گفتیم که هزینه ما برای حضور در این رقابت‌ها 350 هزار کرون می‌شود، او از ما شماره حساب گرفت و آن را واریز کرد. این باورکردنی نیست. فوق العاده است. من هنوز خودم را نیشگون می گیرم که ببینم آیا این موضوع واقعیت دارد یا نه. سپاس از زلاتان که رویای بلندمدت تیم ما را جامه عمل پوشاند.
زلاتان و عکس یادگاری با تیم معلولان سوئد
خود زلاتان در این خصوص به سایت اتحادیه فوتبال سوئد گفت: «فوتبال باید فارغ از جنسیت، ناتوانی و توانمندی بازیکنان فوتبال، در همه جا برگزار شود. وقتی ما جام جهانی را از دست دادیم، واقعا اندوهگین شدم اما وقتی در مورد تیم معلولان شنیدم، به خودم گفتم هر کاری از دستم بربیاید انجام می‌دهم تا این تیم، جام جهانی را تجربه کند. اصلا جای فکر کردن نبود. اکنون من با آنها جام جهانی را تجربه می کنم.»
اکنون باید نگاهی به ستاره‌های فوتبال خودمان بیندازیم. آنهایی که این روزها حتی شنیده شده برای دور زدن قانون سقف قرارداد، تراکم ساختمانی می‌پذیرند و از وام بانکهای خارجی استفاده میکنند.
زلاتان به بداخلاقی و یاغی‌گری شهره است اما همین بازیکن شرور، به راحتی آب خوردن چک 50 هزار دلای میکشد. این ستاره ها داعیه مردم دوستی ندارند اما این‌چنین رویای معلولان را به واقعیت تبدیل میکنند.
این در حالی است که در حال حاضر 10 تا 12 درصد جمعیت ایران را معلولان تشکیل می‌دهند که 5 درصد آنها معلولان ذهنی هستند و نمیتوانند به دلیل مشکلات مالی در رقابت‌های داخلی و برون مرزی شرکت کنند اما باید دید که آیا هرگز هیچ ستاره ای برای کمک به این جامعه میلیونی پیش‌قدم می‌شود؟
البته شاید ستاره‌های فوتبال ما کمتر در اندیشه این‌گونه کارهای خیرخواهانه باشند و این در حالی است که جایگاه حرفه ای این بازیکنان با آن ستارگان اصلا قابل قیاس نیست.
باشد که بازیکنان ما مردم دوستی پیشه کنند. البته روی صحبت با آنهایی نیست که آوازه خیرخواهی آنها در همه جا پیچیده است.
