خوراکی‌های مورد علاقه‌تان در مورد بدن‌تان چه می‌گوید؟

هوس بستنی، شکلات و چیپس، ناشی از کمبود چه چیزهایی در بدن است؟

بانک خسیس، بانک دست‌ودلباز / جدیدترین آمار پرداخت وام

در یک دهه انقلاب فرهنگی بر چین چه گذشت؟ / روزگاری که پسر مسبب مرگ مادر می‌شد

عکس / در شهر

کد خبر: ۲۱۹۱۲۰

ارسال نظر

(تصاویر) هستی‌ای که در خشکسالی نیست شد

تاریخ انتشار: ۰۹:۰۰ - ۱۴ دی ۱۳۹۳

«… امشب ۸۸/۱۱/۷ برابر با پنج‌شنبه من محمود قاسمی میش ها را به آغل کردم و در کلاته زرشکی تک و تنها در حال گذراندن وقت هستم و دارم رادیو گوش میکنم و کمی هم موبایل را روشن کردم و موسیقی گوش کردم. گذشته از اینها میخواستم بگم شبهای صحرا یک حال و هوای دیگری دارد، آدم کیف میکند. الان این خاطره را دارم من برای شما میگویم ساعت ۸:۲۴ دقیقه است شام هم جاتان خالی اشکنه خوردم. چای و خرما و پرتقال هم هست تا لحظه های دیگر پرتقال هم میخورم و مسواک و بعدش هم لالا »

محمود قاسمی دامدار اهل روستای رشم در ۱۲۰ کیلومتری جنوب شهر دامغان ، که روزگاری نه چندان دور با داشتن پانصد راس دام زندگی خوبی داشت و شب‌ها موسیقی گوش می‌داد و خاطره می‌نوشت و بی دغدغه‌ی فردا به خواب می رفت، هیچگاه فکر نمی‌کرد خشکسالی های پی در پی در کمتر از پنج سال آنقدر زندگی را بر او سخت بگیرد که خاطره‌نویسی های خوش شبانه، جایش را به نامه‌نویسی روزانه بدهد. در همه نامه های محمود که به سازمان های دولتی فرستاده یک جمله غمگین و تکان دهنده مشترک هست « در صورت عدم کمک شما ، من تمام هستی و نیستی خود را از دست میدهم»، و از دست داد.

امروز از پانصد راس دام محمود چیزی باقی نمانده، باغچه کوچکش حالا میزبان خس و خاشاک بیابان است، و پس انداز روزهای خوشی رو به اتمام . محمود راهی جز کوچ ندارد، راهی که تنها پسرش از آن می‌ترسد …

محمود هم مثل بقیه برادرهایش به دنبال آینده‌ی نامعلومی در شهر، ناچار به ترک خانه و زادگاهشان شد و رشم را برای همیشه ترک کرد. محمود رفت تا به امید آیند‌ه‌ای بهتر برای خانواده اش، با مسافرکشی یا کارگری زندگی فقیرانه دیگری را این‌بار دور از خانه و زادگاهشان شروع کند.