یادداشت دریافتی- حمید فرضی‌پور*؛ شهر کرج، مِصداقِ بی چون وچرای شیرِ بی یال و دُمی است که مانده ایم چه صدایش کنیم؟ هر چه اندیشیدم، حیوانی شبیه‌تر از شترمرغ به آن نیافتم. چون نَه شتر است که یارای حمل معضلاتِ سنگینِ شهروندان را داشته باشد و نَه مُرغ است که به امیدِ تُخم هایش، بتوان سکوت کرد و بعضی چیز‌ها را ندید.
نمی‌خواهم همچون برخی‌ها، چَشم به همة خدماتِ عزیزان در شهرداری ببندم و دادِ گلایه برآورم. اما آخر عزیزان، بزرگواران، مهندسین، مدیران، شهرداران مناطق معزز و مکرم باصطلاح کلانشهر کرج، حقِ عبورِ ایمن و بی دغدغه از عرضِ خیابان، جزء حقوق اولیه و بدیهی شهروندانِ شهرتان هست یا نه؟ توجه بفرمایید که در خصوصِ امکانات عجیب و غریب شهری همچون مترو و شهربازی‌های مفرح، ورزشگاه‌های مدرن و ... صحبت نمی‌کنم هااااااا.
عرضِ بنده فقط و فقط در خصوصِ حقِ عبور ایمن و بی دغدغه از عرضِ خیابان است و بس. تا آنجا که بندة سراپاتقصیر مطلع می‌باشم، مدتِ مدیدی است که سازه‌ای بنام پل عابر پیاده، جهت تحققِ این حق، ابداع شده است. آخر کیست که فقط یک روز در کرج زیسته باشد و نداند که خیابان شهید بهشتی (معروف به خیابان قزوین) اصلی‌ترین و مهمترین خیابان این شهر است؟ کیست که نداند معابری همچون چهل و پنج متری گلشهر، میانجاده، سه راه گوهردشت و میدان سپاه از نقاط بسیار مهم و پرتردد شهر در طول این خیابان می‌باشند؟
و جالب آن است که بدانید این نقاط، فاقد پل عابر پیاده است.
آری در کلانشهر کرج، برای عبور از عَرضِ خیابان، آنهم در مهمترین نقاط شهری اش، باید همچون بازی دزد و پلیس در دوران کودکی، که ما عابران پیاده، نقشِ دزد و راکبان عزیزِ خودرو‌ها، نقشِ پلیس را بازی می‌نمایند، یک چشم به چپ و راست داشته و یک چشم به جلو و به سرعتِ برق و باد، همچون انسانهای نخستین در صحرای فلات مرکزی، بدویم و بدویم تا شاید جان بدر بریم از این عبور.
بهر حال باید خسته نباشید گفت: به مدیران محترم شهری کلانشهر کرج، که شاید مدت هاست وقت نکرده اند به سطح شهر سری بزنند.
راستی نکند که ندانند میانجاده و سه راه گوهردشت و ... کجاست؟
مختلف یک کلانشهر با امکانات یه روستا می باشد و این را می توان به راحتی از ورودی زشت این شهر در میدان اصلی شهر متوجه شد و متروی آن که پس از 12 سال هنوز یک ایستگاه آن به بهره برداری نرسیده است