دو سناریو فروش سهام مخابرات

فرارو- در چند روز گذشته اخباری از فروش سهام مخابرات منتشر شده است. این موضوع این احتمال را تقویت کرده است که کنسرسیوم توسعه اعتماد مبین که بیش از 50 درصد سهام مخابرات را در اختیار دارد به دنبال فروش کل سهامش است. حالا این سوال مطرح می شودکه چرا این شرکت به دنبال فروش مخابرات است؟ سؤالی که برای آن دو سناریو طرح می‌شود. شبکه‌های اجتماعی سودآوری مخابرات را به چالش کشیده است و یا مخابراتی‌ها به شکلی هوشمندانه قصد قدرت‌نمایی در برابر دولت رادارند.

به گزارش فرارو، شرکت توسعه اعتماد مبین مالک 1+50 درصد سهام مخابرات، دیروز از طریق روزنامه‌ها آگهی فروش سهام خود را منتشر کرد. این شرکت بر اساس مصوبه هیئت‌وزیران که شرکت مخابرات ایران را مشمول واگذاری به بخش خصوصی از طریق عرضه سهام در بورس اوراق بهادار تهران دانسته بود در آذر 88 و در بزرگ‌ترین معامله تاریخ بورس ایران، بلوک سهام پنجاه به‌علاوه یک‌درصدی شرکت مخابرات ایران را به ارزش حدود هشت هزار میلیارد تومان خریداری کرده بود.

در آگهی فروش مربوطه آمده است که این فروش سهام به روش مزایده و به بالاترین نرخ پیشنهادی خواهد بود. متقاضیان تا پایان وقت اداری روز شنبه 20/04/94 فرصت دارند که رقم پیشنهادی خود را برای گران‌ترین سهام تالار بورس اعلام کنند. گفتنی است که متقاضی خرید این سهام باید توانایی پرداخت حداقل 10 هزار میلیارد تومان (دو برابر قیمت تالار بورس) یا حدود 18 هزار میلیارد تومان (با احتساب 11 هزار میلیارد تومان سرمایه‌گذاری انجام‌شده) را داشته باشد.

برخی معتقد هستند که فروش مخابرات بیشتر شبیه سناریوی برای به چالش کشیدن دولتی‌ها است؛ زیرا دولت به دلیل پایبند بودن به اصل 44 قانون اساسی نمی‌تواند به موضوع خرید این شرکت ورود کند. از سوی دیگر به نظر نمی‌رسد که کس دیگری غیر از دولت نیز توان خرید را داشته باشد و به همین خاطر است که باید این مسئله را نوعی تهدید دولت به شمار آورد.

روزنامه جهان صنعت در گزارشی با طرح این سناریو نوشت «رییس هیئت‌مدیره مخابرات با این پیشنهاد و به بیان بهتر با این تهدید دولت و مسئولان دولتی را به دوئلی دعوت کرده است که به‌طورقطع برنده آن، مخابرات است، چراکه شرکتی که تاکنون 20 درصد نقد و 11 قسط از 16 قسط (مجموعاً 7 هزار میلیارد تومان) را پرداخت کرده، برای 500 میلیارد تومان، سهام مدیریتی را از دست نخواهد داد.»

سؤال اینجا است که هدف مخابرات از راه انداختن این بازی – در صورت پذیرش این فرض- چیست؟ گفته می‌شود که اگر برنامه مخابراتی‌ها بر اساس این سناریو خوب پیش رود، هیچ متقاضی برای خرید سهام این شرکت پیدا نخواهد شد و آنان با دست بازتری در مورد افزایش تعرفه‌های مخابراتی که تاکنون مدعی هستند افزایش نمی‌یابد؛ اقدام می‌کنند.

این تنها یک روی سکه است. برخی نیز فروش مخابرات را به خاطر عدم سودآوری این مجموعه می‌دانند. گسترش روزافزون شبکه‌های اجتماعی که امکان مکالمات رایگان، ارسال تصویر و ویدئو ... را به‌سادگی برای کاربران فراهم می‌کند، می‌توان یک چالش جدی در مسیر تأمین منابع موردنیاز و سودآوری مخابرات دانست.

شاید همین عامل سبب شده باشد که سید هاشمی رییس هیئت‌مدیره مخابرات می گوید: «ما عاشق نگه‌داشتن سهام مخابرات نیستیم».

او حتی به معاون وزیر ارتباطات که پیش‌ازاین گفته بود مخابرات ایران 140 هزار میلیارد تومان می‌ارزد نیز واکنش نشان داد و گفت: «ما نمی‌خواهیم این مبلغ را به ما بدهید حتی یک‌سوم این مبلغ را بلکه مخابرات را به کمتر از این قیمت نیز می‌فروشیم چراکه سیاست ما ماندگاری نیست و مخابرات را با همان شرایطی که خریدیم، واگذار می‌کنیم اما تا زمانی که هستیم هیچ خللی در برنامه، مدیریت و انتصابات ما وارد نمی‌شود و به اقدامات خود ادامه می‌دهیم. ... هرکسی که بخواهد این شرکت را بخرد با همان شرایطی که این شرکت را خریدیم، آن را واگذار می‌کنیم.

ما مخابرات را از پشت ویترین خریدیم و اگر هر مشکلی در ارتباط با قبل از این واگذاری وجود داشته، به ما مربوط نمی‌شود. بعضی‌ها می‌گویند مخابرات را ارزان‌خریدید آن زمان رضایت داشتید و ما نیز به دو برابر قیمت فروش، سهام این شرکت را خریدیم. مسئولان هر سهم مخابرات را ۲۲۰ تومان قیمت داده‌اند و این در حالی است که ما هر سهم را ۳۴۰ تومان خریدیم و ۱۱ هزار میلیارد تومان از زمان خصوصی‌سازی تاکنون در این حوزه سرمایه‌گذاری کردیم.»

حال باید منتظر ماند و دید که تا بیست روز آینده برای این شرکت مشتری دست‌به‌نقدی پیدا می‌شود یا خیر؟ با گذر زمان و پیدا شدن یا نشدن خریدار مناسب روشن می‌شود که کدام‌یک از دو سناریو درفروش مخابرات واقعی‌ بوده است.