مهرداد احمدی شیخانی روزنامه‌نگار در هم میهن نوشت: هفته پیش معاون فرهنگی و اجتماعی فرمانده سپاه پاسداران گفته بود: «مردم ایران رغبت چندانی به دیدن برنامه‌های صداوسیمای جمهوری اسلامی ندارند».
این حرف کاملاً درستی است و البته تقریباً تمامی کارشناسان رسانه از خیلی سال پیش هشدار داده بودند که با این روشی که صداوسیما در پیش گرفته، دیر نیست که از حیّز انتفاع ساقط و به ابزاری بی‌فایده تبدیل شود و حالا آش آنقدر شور شده که خان هم فهمیده. اما جالب‌تر اینکه ایشان اضافه کرده که «زیرساخت‌های فضای مجازی در اختیار دشمنان است، از طرفی مردم رغبت چندانی به تماشای تلویزیون ندارند».
جالب از آن جهت که نه تنها زیرساخت‌های صدا و سیمای کشورمان که روساخت و میان ساخت و هر چه ساخت دیگر هم که دارد به‌طور کامل در اختیار حاکمیت است و آن وقت به قول ایشان «مردم رغبت چندانی» به آن ندارند.
کاش ایشان البته توضیح می‌داد که وقتی همه زیر و بالای صداوسیما دست حکومت است و چنین نتیجه‌ای به بار آورده، آیا اگر فضای مجازی هم به همین شکل در اختیارشان باشد نتیجه بهتری عاید می‌شود؟
اما مشکل فقط این نیست. هزینه چنین رسانه‌ای و بسیاری از نهاد‌های دیگر را باید مردم بپردازند و تازه نه مردم راضی باشند و نه حاکمیت. خُب اصلاً این همه هزینه را برای این همه نهاد‌هایی که چنین وضعیتی دارند برای چه باید از جیب مردم پرداخت کرد؟
خروسی که نه تخم می‌گذارد و نه می‌شود گوشتش را خورد و فقط برای رضایت نورچشمی نگه‌اش داشته‌ایم و کلی هم از جیب ملت هزینه‌اش کنیم، برای چی و برای کیست؟ و آن‌وقت برای ادامه دادن چنین وضعیتی با این اوضاع خراب اقتصادی که دست در جیب سوراخ مردم می‌کنیم و با انواع مالیات‌ها، پول نداشته مردم را از آن‌ها می‌گیریم و خرج چنین نهاد‌هایی که معلوم نیست اصلاً برای چه داریم‌شان، از کدام عقل سلیمی ناشی شده است؟
چگونه اقتدار کلیسای کاتولیک و نفوذ روحانیت در فرانسه از بین رفت؟
پاپ و موسولینی: اتحاد نامقدس مخفی؛ چگونه کلیسای کاتولیک با موسولینی همبستر شد؟
آیا صدام حسین واقعا «دیوانه خاورمیانه» بود؟
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعهبارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
