تفال به حافظ یکشنبه ۲ اردیبهشت ۱۴۰۳؛ خط عذار یار که بگرفت ماه از او..

فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

خط عذار یار که بگرفت ماه از او
خوش حلقه‌ایست لیک به در نیست راه از او

ابروی دوست گوشه محراب دولت است
آن جا بمال چهره و حاجت بخواه از او

ای جرعه نوش مجلس جم سینه پاک دار
کآیینه‌ایست جام جهان بین که آه از او

کردار اهل صومعه‌ام کرد می‌پرست
این دود بین که نامه من شد سیاه از او

سلطان غم هر آن چه تواند بگو بکن
من برده‌ام به باده فروشان پناه از او

ساقی چراغ می‌به ره آفتاب دار
گو برفروز مشعله صبحگاه از او

آبی به روزنامه اعمال ما فشان
باشد توان سترد حروف گناه از او

حافظ که ساز مطرب عشاق ساز کرد
خالی مباد عرصه این بزمگاه از او

آیا در این خیال که دارد گدای شهر
روزی بود که یاد کند پادشاه از او

شرح لغت: ماه:به استعاره رخسار زیبای دوست.

تفسیر عرفانی:‌

۱- حضرت حافظ در بیت‌های هفتم تا نهم می‌فرماید:

*‌ای ساقی بر کارنامه کردار ناروای ما، آب باده را بپاش که نقش و خط گناه ما را پاک کند.

عجبا روزی می‌شود که پادشاه به این اندیشه افتد که در این شهر گدایی هست و یادی از او کند.

* حافظ که ساز رامشگر عاشقان را کوک می‌کند و به صدا در می‌آورد، هرگز این میدان و محفل از وجودش خال

ی مباد.حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.

۲- همای خوشبختی و سعادت بر بام منزل شما آشیان گرفته است. پس توجه کنید که آن را به پرواز در نیاورید. زندگی بسیار خوبی خواهید داشت.

۳- مواظب باشید که راز دلتان را با کسی نگویید. بلکه با شخصی آگاه و استاد مشورت کنید و با اطرافیان با مهر و محبت رفتار کنید. دعا نموده و نذر خود را ادا کنید که گشایش است.

تعبیر غزل:

حاجتی در دل داری که در آرزوی دست یافتن به آن هستی، اما این حاجت، چون آرزویی برای تو دست نیافتنی می‌نماید. دل خود را از زنگار‌ها پاک کن و خود را به دست خدا بسپار و تنها از او کمک بخواه که فقط در این صورت است که به آرزوی خود خواهی رسید. سعی کن با انجام کار‌های خیر و ثواب، نامه اعمال خود را از گناهان پاک کنی.